Andrzej Sapkowski

Gość

Nie widziałam tego tematu, a ponieważ to dział fantasy, to uważam, że Pan Sapkowski zdecydowanie zasługuje na temat tu:)

PIERWSZY TOMIK opowiadań o Wiedźminie.

DRUGI TOMIK opowiadań o Wiedźminie

Później mówiono, że człowiek ów nadszedł od północy, od Bramy Powroźniczej. Nie był stary, ale włosy miał prawie zupełnie białe. Kiedy ściągnął płaszcz, okazało się, że na pasie za plecami ma miecz. Nie było w tym nic dziwnego, w Wyzimie prawie wszyscy chodzili z bronią, ale nikt nie nosił miecza na plecach niby łuku czy kołczana. Białowłosego przywiodło do miasta królewskie orędzie: trzy tysiące orenów nagrody za odczarowanie nękającej mieszkańców Wyzimy strzygi. Takie czasy nastały. Dawniej po lasach jeno wilki wyły, teraz namnożyło się wszelakiego paskudztwa – gdzie spojrzysz, tam upiory, strzygi, bobołaki plugawe, bazyliszki, diaboły, żywiołaki, wiły i utopce. Tu nie wystarczą zwykłe czary ani osinowe kołki. Tu trzeba profesjonalisty. A przybysz z dalekiej Rivii takim profesjonalistą jest. To wiedźmin Geralt, mistrz miecza i magii, mutant zaprogramowany, by strzec na świecie moralnej i biologicznej równowagi.

Zawsze najpierw polecam czytanie opowiadań. Można powiedzieć, że są wstępem do sagi. W sumie traktuję je jako część sagi, dlatego zdecydowałam się też je wrzucić Smile

Gość

A teraz sama Saga:)

TOM 1

MIECZ, CZARY I... SZPIEGOWSKA INTRYGA

Zebrane w dwu tomach - Ostatnie życzenie i Miecz przeznaczenia - trzynaście nowel z wiedźminem Geraltem w roli głównej, z trubadurem Jaskrem, piękną czarodziejką Yennefer, królewną Ciri, z krasnoludami, książętami, czarownikami i budzącymi przerażenie potworami podbiły czytelników w Polsce i na świecie. Konstruując te przewrotne i wzruszające opowieści, realizował Sapkowski zarazem plan rozleglejszy. Przymierzał się do pięciotomowej sagi, która miała zrewolucjonizować i zrewolucjonizowała literaturę fantasy, gromadził plejadę niezwykłych bohaterów, rysował mapy zwaśnionych królestw. Z woli Sapkowskiego w ów świat pełen potworów i bujnych charakterów, skomplikowanych intryg i eksplodujących namiętności wnosi Geralt nasze problemy, mitologie i nowoczesny punkt widzenia.
Prawdziwa walka o kształt i losy tego świata zaczyna się dopiero teraz!

TOM 2

ŚWIAT CIRI I WIEDŹMINA OGARNIAJĄ PŁOMIENIE

Wielki zjazd magów kończy się krwawym przewrotem. Cesarstwo Nilfgaardu dokonuje inwazji na Północne Królestwa. Ciri, Geralt i Yennefer, porwani przez wojenną zawieruchę, zostają rozdzieleni i rzuceni w różne strony świata. Kim jest czarny rycerz ze skrzydłami drapieżnego ptaka na hełmie?
Nastał czas miecza i topora, czas wilczej zamieci. Czas pogardy.

A w czasach pogardy na powierzchnię wypełzają Szczury. Szczury atakujące po szczurzemu, cicho, zdradziecko i okrutnie. Szczury uwielbiające dobrą zabawę i zabijanie.
To maruderzy z rozbitych armii, zabłąkane dzieciaki, zgwałcone dziewczyny, wieśniacy, których obejścia spalono, a rodziny wymordowano. Wyrzutki, dziwna zbieranina stworzona przez wojnę i na wojennym nieszczęściu żerująca. Ludzie, którzy wszystko przeżyli, wszystko utracili, którym śmierć już niestraszna. Przyodziani w zrabowane błyskotki, solidarni w biedzie i nieszczęściu, dla obcych zaś mający tylko to, czego sami zaznali od pogrążającego się w chaosie świata. Pogardę.

TOM 3

CZY SPEŁNI SIĘ ZŁOWROGA PRZEPOWIEDNIA?

Andrzej Sapkowski, arcymistrz światowej fantasy, po raz kolejny zaprasza do swej krainy Nigdy-Nigdy i przedstawia trzeci tom wychwalanej przez krytykę i uwielbianej przez czytelników wiedźmińskiej sagi.
Geralt, wyleczony przez driady z ran odniesionych w czasie puczu na wyspie Thanedd, wyrusza na poszukiwanie przeznaczonego mu Dziecka Niespodzianki. Oprócz nieodłącznego Jaskra, trubadura i domorosłego filozofa, do kompanii wiedźmina przystępują: pełna temperamentu łuczniczka Milva, nilfgaardzki rycerz - koszmar ze snów Ciri - którego poszukują najlepsi szpiedzy Cesarstwa, sprytny gnom zwiadowca, pięciu rubasznych krasnoludów oraz noszący się staroświecko i pachnący intensywnie ziołami cyrulik - osobnik jakby nie z tej bajki.

TOM 4

CIRI STAJE PRZED SWOIM PRZEZNACZENIEM

Jesienne Ekwinokcjum tegoż dziwnego roku przyniosło rozmaite znaki na niebie i na ziemi, które jakoweś klęski i nadzwyczajne zdarzenia niechybnie zwiastowały. Tuż przed północą zerwała się straszliwa zawierucha, zadął potępieńczy wicher, a pędzone po niebie chmury przybrały fantastyczne kształty, wśród których najczęściej powtarzały się sylwetki galopujących koni i jednorożców. Lelki dzikimi głosami wyśpiewywały konajączkę, zaskowyczała straszna beann'shie, zwiastunka rychłej i gwałtownej śmierci, a gdy przegalopował Dziki Gon i rozwiały się chmury, ludzie zobaczyli księżyc – malejący, jak zwykle w czas Zrównania. Ale tej nocy księżyc miał barwę krwi.
W świątyni bogini Melitele trzy osoby śnią ten sam sen. „Krew na jej twarzy... Tyle krwi...”
Bezlitośni zabójcy z Nilfgaardu są już na tropie Ciri. Ta zaś, ciężko ranna, powraca do zdrowia w zagubionej wśród bagien chacie pustelnika Vysogoty. W tym samym czasie drużyna Geralta, pokonując kolejne przeszkody, dociera wreszcie do ukrywających się druidów. Czy wiedźminowi uda się odnaleźć Ciri? Jaką rolę odegra osnuta legendą Wieża Jaskółki?

TOM 5

COŚ SIĘ KOŃCZY, COŚ SIĘ ZACZYNA.

Piąty - i ostatni - tom sagi o wiedźminie Geralcie, pięknej czarodziejce Yennefer i Cirilli - Dziecku Przeznaczenia.
Jaki los czeka wiedźmina? Czy dane mu będzie połączyć się z miłością jego życia? Czy ziści się złowieszcza przepowiednia i czy przetrwa świat ogarnięty morderczą wojną? Świat elfów, ludzi i krasnoludów.
Ciri wpatruje się w wypukły relief przedstawiający ogromnego węża. Gad, zwinąwszy się w kształt ósemki, wgryzł się zębiskami we własny ogon. To pradawny wąż Uroboros, symbolizujący nieskończoność i sam będący nieskończonością. Ten symbol przypomina, że w każdej chwili, w każdym zdarzeniu kryją się przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Każde odejście jest zarazem powrotem.

Gość

A teraz przez chwile pozachwycam się Smile

Czemu polecam te książki? Jest wiele powodów. Pan Sapkowski stworzył niesamowity świat, który wciąga czytelnika w swoje krainy i pozwala mu się oderwać. Ogromnym atutem są postaci, które wykreował pisarz. One nie tylko są barwne, zabawne, itd. One żyją własnym życiem, wzbudzają w nas tyle emocji, że nie da się pozostać obojętnym. Czytelnik płacze z nimi, śmieje się, przeżywa wzloty i upadki. I to nie dotyczy tylko głównym postaci. Równie dobrze stworzone są te drugo i trzecioplanowe.

Zawsze powalał mnie styl pisania pisarza. Cięty język, niesamowity, specyficzny humor, po prostu cudo:) Regis jest cudowny, kto przeczyta, to zobaczy:D

Najbardziej niesamowite jest zakończenie całej sagi. Nie będę zdradzała, bo takich rzeczy wręcz nie wolno:D Ale jest po prostu niesamowite. I zależy od czytelnika:)

W sumie znaleźć tu można wszystko. Intrygi, przygody, walki, miłość, zdrady... Cudowna mieszanka, która oczarowuje. A przynajmniej mnie oczarowała. Dlatego gorrrąco polecam:)

Gość

Dla mnie nikt nie musi reklamować tego cyklu. Czytałam go z kilkadziesiąt razy i nie przesadzam. Saga o wiedźminie jest dla mnie polską klasyka gatunku tak jak Tolken - światową. Obaj stworzyli niesamowity świat (dziś już sztampowy i doczekali się naśladowców) oraz drużynę, każda w swoim rodzaju. Kreacje bohaterów to prawdziwy majstersztyk. Nic nie jest zbędne. Wszystko ma jakiś sens. Sam Geralt na pozór prosta postać, ma niezwykle złożoną osobowość, która ewoluuje na naszych oczach. Za wszelką cenę chce być normalny. Celem wiedźmina jest zabijanie potworów a nie mieszanie się w konflikty a tym bardziej politykę. A jego związek z Yen (super zdrobnienie) to pełny przekrój przez związek dwójki ludzi, która nie potrafi iść na kompromis. Każde chce być sobą a jednocześnie być razem. Do tego Ciri, którą oboje uważają za przybraną córkę. Również przechodzi przemianę. Chce udowodnić, że przeznaczenie nie istnieje. Czy to się jej udało? Drużyna jaką udało się stworzyć dla Geralta jest świetna. To nie jest zbieranina przypadkowych osób jakby się mogło na pierwszy rzut wydawać ale zbiór przemyślanych postaci. Plotka głosi, że dzieło powstało w amoku alkoholowym, pewnie dlatego jest takie dobre. Nikt na trzeźwo nie stworzył by takiej opowieści ani nie wykreował takich bohaterów. Nie znam nikogo kto nie byłby zachwycony tą serią. W porównaniu do pozostałych książek ta jest ukończona a wszystkie wątki wyeksploatowane na maksa. Nic dodać nic ująć. Jedynie zakończenie... tu autor pozwolił czytelnikowi na samodzielną interpretację. Każdy wierzy w co innego.

Majster

Gość

Majster napisał:

Gość

Gość

Gość

Gość

Klasyka gatunku.BARDZO lubię opowiadania-sagę zresztą też.Wracam do Sapkowskiego już enty raz i będę wracać jeszcze pewnie wiele razy.Książki z czasów mojego ogólniaka-prawie prehistoria-ale wspomnienia dla mnie niezwykłe i czasy wspominam z nostalgią.Na mojej pTOP liście:must read, must have.

Gość

Oooo... ja się przyznam, że zaczęłam od opowiadania o strzygoniu. Znalazłam mianowicie stara kolekcję mamy. magazyn "Fantastyka"
Jak ktoś nie wie jest to magazyn wydawany do chyba około 1990 roku. I moja mama ma chyba wszystkie numery. I właśnie w nim. Jednym z numerów był Andrzej S. wysłał swoją pierwszą pracę na konkurs, było to właśnie opowiadanie o Strzygoniu. Praca nie zdobyła pierwszego miejsca, ale to właśnie dzięki temu staremu magazynowi poznałam tego autora. Zrobił na mnie ogromne wrażenie.
W jakimś późniejszym numerze też znalazłam jakieś opowiadanie. Ale już nie pamiętam jakie. Cała seria. I wszystko co z Wiedźminem związane. Jest po prostu warte przeczytania.
Przede wszystkim za epicki klimat. I prawdziwie napisane walki.

Shinedown

Właśnie wczoraj skończyłam Krew Elfów i żałuje, że wcześniej nie dorwałam się do Geralta! Czytało mi się niezwykle przyjemnie, jedyny minus to brak takiego "słowniczka", który objaśnił by co do czego Very Happy

Teraz czytam Ostatnie życzenie. Wiem, że trochę nie po kolei, ale już w trakcie zauważyłam iż "Ostatnie życzenie" i "Miecz przeznaczenia" powinno czytać się pierwsze. To nic nadrobię to Smile

szaga

Shinedown

To już klasyka w fantasy, więc musiałam w końcu zapoznać się z Wiedźminem Smile

Grę natomiast nie grałam. Szczerze nie pamiętam już kiedy ostatnio w coś grałam Very Happy

Ale widziałam trailery i grafika jest niesamowita! Dużo moich znajomych uwielbia tą grę.

Safina

Ja z Wiedźminem pierwszy raz spotkałam się już parę lat temu. Może 10?
Uwielbiam dwa pierwsze tomy - zbiory opowiadań. Czytałam kilkukrotnie i pewnie przeczytam jeszcze nie raz. Dlatego podzielam zdanie osób przede mną - Sapkowski powinien zostać przy opowiadaniach, wychodzą mu świetnie. Natomiast sagi nigdy nie udało mi się dokończyć (nie jestem pewna, ale chyba zatrzymałam się na Wieży Jaskółki), po prostu w którymś momencie, czasem bliżej, czasem dalej, zatrzymuję się i nie mogę ruszyć. Akcja już tak nie wciąga. Co najzabawniejsze, bardzo chciałabym wiedzieć jak to się kończy (mimo że zaspoilerowałam już sobie największy zaskok serii), ale po prostu nie mam do tego siły. Sad