Sadow Siergiej - Rzecz o zbłąkanej duszy

Gość

I znowu coś trochę mniej znanego, a wartego przeczytania. Rzecz jest w 2 tomach i jak ju z wypożyczać to o razu obydwa bo są bardzo mocno powiązane. Sama książka może poszczycić się wciągającą fabułą i świetny postaciami głównymi (przestrzegam że chodzi o parę dzieciaków 14-15 lat).
Okładka tomu 1:

I nota wydawcy:
Gdzie diabeł nie może, wspomoże go… anielica. O ile bezczelny ogoniasty dogada się z delikatną skrzydlatą.

Ona ze sfer niebieskich, on z piekła rodem. Ezergil i Alona, choć z różnych „parafii”, stoją przed wspólnym zadaniem. Muszą zaliczyć letnią praktykę, wyznaczoną im przez anielskiego VIP-a z diabelską przeszłością, skrzydlatego Monterreya.

Diabeł i anioł ruszają więc na ziemski padół w sprawie zbłąkanej duszy, z misją pomocy poniewieranemu przez własnego ojca i schodzącemu na bardzo złą drogę Aloszy. Przed nimi spore kłopoty. Z nieletnimi złodziejami, mafią, skorumpowaną milicją i z Ksefonem, diabelnym głupkiem torpedującym ich poczynania. Wpadają więc na szatański pomysł zjednoczenia przeciwstawnych jak piekło i niebo sił.

Diabli nadali! W tej piekielnie inteligentnej i dowcipnej powieści przejrzycie się na wylot, okiem anioła i diabła.

Gość

Witajcie.
Przystępując do pisania opinii o tej książce długo się zastanawiałam, co w niej jest takiego, że przeczytałaj ją dwa razy. I przeczytałam raz trzeci.

Zacznijmy więc od głównych bohaterów:
Aaon napisał, że sa to dzieciaki 14-15 latnie. Że dziecieki, to zgoda. Tylko że ... to raczej dzieciaki raczej wegług INNYCH miar, skoro mają niedługo kończyć 120 lat.
On - istny Diabełek: sprytny, przebiegły, złośliwy, złotousty.
Ona - prawdziwy z niej Anioł: współczująca, miła, tolerancyjna.
On - prymus w klasie, grzeczny dla starszych, sprawiedliwy.
Ona - wagarowiczka, ostatnia do pomocy, niepewna.
Razem: wystarczająco silni, by postawić Górę i Dół na głowie. A przedewszystkim: mają wpływ nie tylko na świat do-okoła siebie, ale także na siebie: nie zmieniają sie jednak radykalnie, ale dostrzegają w sobie samych coś poza 'diabłem' i 'aniołem'. I udowadniają, że Poświęcenie to nie tylko domena ludzi.

Historia ratowania Duszy:
Dusza to tylko początek - ważne jest jak ją ratują: nie ograniczają sie bowiem do jednej, 'zabłąkanej' duszy -ni ratują ich od razu kilka: zarówno przez pomoc rzeczywistą, jak i przez pomoc w odnalezieniu kierunku życia.
Historia jest ... spójna, klarowna - widać, kto jest zły, kto dobry, i dla kogo jest jeszcze nadzieja na zmianą.

Historia "Góry" i "Dołu"
Czyli to, co bardzo mi się spodobało.
Nie ma tu nawiązań do religii - poza oczywistym. Ezargil jest szczególnie dosadny w tym: bo przecież mamy wszyscy jakieś wyobrażenia, a tu nada: pełna niespodzianka. "Jak wszyscy, to nie ja" - to w zupełności oddaje charakterek tego diabełka: czasem kpiarski, czasem poważny, ale zawsze ten sam: świadomy swojej roli w Wielkim Planie.
Wyjaśnienie świata jest dla mnie berdzo prawdziwe i klarowne - nie zauważyłam tu niespójności czy niekonsekwencji.

Jedynym, co może zaniepokoić przed przeczytaniem, to chyba jest objętość: ponad 770 stron. Ale z pewności warto sięgnąć po tę książkę w przerwie pomiędzy wampirami, zmiennymi i gwiazdami roka - choćby nawet po to tylko, aby nabrać dystansu do świata.

Rozpisałam się i pewnie nić sensownego nie napisałam, ale akurat tę książkę mam na półce, i czasami po nia sięgam. Choć staram się nie zerkać na okładkę - brrrrrr....

Ithunna

Czytałam już jakiś czas temu, lecz z pewnością kiedyś wrócę do tej książki. Rzecz o zbłąkanej duszy jest w jakiś sposób urzekająca. Może i mnie nie zachwyciła, lecz te dwie części dają razem taki przedsmak, zapowiedź lepszego jutra. Polecam na taki nieco melancholijny wieczór, książka da wytchnienie od smutku ciążącego na duszy Smile