William Goldman - Narzeczona Księcia

Gość

Buttercup przeżyła już swoją miłość. Nic dobrego z tego nie wyszło, więc kiedy otrzymała konkretną, rzeczową propozycje od następcy tronu swego kraju, zgodziła się. Jednak w swych planach oboje nie wzięli pod uwagę człowieka w czerni...
Co będzie, jeśli najpiękniejsza dziewczyna świata zaręczy się z najwspanialszym księciem, który wkrótce okaże się ostatnim łajdakiem?
Szermierka. Zapasy. Tortury. Trucizna. Prawdziwa miłość. Nienawiść. Zemsta. Olbrzymi. Myśliwi. Źli ludzie. Dobrzy ludzie. Najpiękniejsze damy. Węże. Pająki. Zwierz wszelkiego gatunku i pochodzenia. Ból. Śmierć. Śmiałkowie. Tchórze. Siłacze. Pościgi. Ucieczki. Kłamstwa. Prawda. Cuda. Namiętność.... to tylko drobna część tego, co można znaleźć w opowieści o pięknej Buttercup, dzielnym Inigu, mocarnym Fezziku i tajemniczym człowieku w czerni...

O, to coś czego z tego co wiem nie znajdziecie na chomikach, ale zdecydowanie warte przeczytania.
Parę lat temu trafiłam przypadkiem na tę książkę w swojej bibliotece - opis na okładce mnie zaciekawił dodajcie do tego symptomy odstawienia, gdy brakło mi pozycji do czytania Wink

Początek może zdziwić - bo akcja książki przemieszana jest z notatkami i wspomnieniami autora - który z tego co pamiętam napisał parę scenariuszów do popularnych filmów. Owe notatki to połowa uroku książki - Goldman pisze bardzo interesująco z ogromnym poczuciem humoru - wspomina jak książkę tę czytał mu ojciec - z paroma niespodziankami.
Jest to książka którą zdecydowanie warto polecić - odrobinę bajkowy klimat, piękna historia miłosna plus poczucie humoru, które rzuca na glebę. Ja się przy tym świetnie bawiłam - tak, to chyba będzie najlepsze ujęcie "dlaczego książkę warto przeczytać": po prostu można się przy niej świetnie bawić Smile

[a tak na marginesie: film na podstawie tej książki, też podobno bardzo dobry Wink

]

zofika · Gość

Mnie się ta książka średnio podobała, film zaś mało ma wspólnego z książką...

Gość

To jedna z moich absolutnie ukochanych książek z lat licealnych. Najpierw zobaczyłam film, a zabierałam się do niego jak pies do jeża. Potem sobie w brodę plułam, że tak długo zwlekałam. Choć oczywiście jakieś wiekopomne dzieło to to nie jest i do książki, rzeczywiście ma się średnio, to i tak warto go zobaczyć bo miły dla oka jest.
Ale książka jest świetna. Opis wizyty hrabiego i hrabiny w stodole wciąż mnie bawi do łez. Wtręty pseudoautobiograficzne z czasem nabierają sensu, choć prologu do tej pory nie pojęłam. Jest kilka absolutnie genialnych scen. A narracja to czysty majstersztyk. Gorąco polecam.