Stacia Kane Osobiste demony

Gość

Ode mnie nie będzie nagany Smile

Dyskusja jest kulturalna i na temat.

Jeśli chodzi o omawianą książkę ,,Osobiste demony" to planuję przeczytać w przyszłości, aby porównać do świetnej ksiażki Cynthi Eden ,,Gorętszy po północy" gdzie mamy panią psycholog i zmiennokształtnego z problemami. Trochę podobny wątek. Książka pani Eden bardzo fajna. Polecam

Gość

Miałam się zabrać za Eden, ale już mi się tyle uzbierało, że nie mam kiedy, obecnie planuje poczytać Magia kąsa. Ale znając inne książki Eden śmiem twierdzić, że mocno się rozczarujesz Osobistymi demonami...

AGNES

Czytałam tą książkę już jakiś czas temu i powiem ,że nie przebrnęłam przez nią niestety Sad

i to jest przykład jak autorka może napisać dwie zupełnie inne serie jedną jak dla mnie nie do przeczytania a druga (Nieświęte Duchy, Nieświęta Magia, Miasto Duchów) fantastyczną, którą czytałam już 2 czy nawet 3 razy Smile

co zważywszy na to ,że książki ukazały się w tym roku zakrawa na lekki fanatyzm

madlen

No i ja dołączę do klubu Czarnej Wdowy ze swoją opinią o Osobistych Demonach. Nie czytałam wcześniej tego wątku, szkoda, bo zaoszczędziłabym sobie czasu. No, ale wypożyczyłam książkę z biblioteki, bo opis był naprawdę interesujący i zachęcający i przeczytałam - do końca, choć miałam ochotę ciepnąć książką. No, ale skończyłam tylko ze względu na 3 braci Blacków.
To naprawdę mogłaby być dobra książka, bo pomysł z demonami, audycją fajny, ale wyszedł nudny gniot. Akcja się wlecze, pani psycholog jest raczej bezpłciowa, Demon Dante też chyba nie ma jaj albo przynajmniej takie sprawia wrażenie. W ogóle bohaterowie nie są wyraziści, tylko jacyś tacy rozmemłani. Sprawa z Oskarżycielem - ja się nawet w pewnym momencie pogubiłam, kto kogo kiedy i gdzie Sad

A już to wchodzenie, wychodzenie, demon w środku...
Nie zachęca też styl pisarki, nudny.
Mnie książka musi do tego stopnia zachęcić, abym się nie mogła doczekać co się zdarzy na następnej stronie. Pani Kane sprawiła, że liczyłam kartki do końca.
I nie ma szans abym przeczytała kolejną książkę z serii. Strata czasu, no chyba, że ktoś ma go na tyle dużo, że mu nie zależy. Choć raczej nie mogę proponować tego jako czasoumilacza czy też rozrywkę, bo niestety tym nie jest.

Gość

Ja w wolnych chwilach przeczytałam dwie części i nie mogę ich stanowczo odradzić.
W obu książkach widzę złe i dobre strony więc czytałam te książki z przyjemnością, ale zdecydowanie nie zaliczę ich do moich ulubionych, mogę stwierdzić że to książki bez rewelacji i jakiejś rewolucji ot książki aby umilić sobie czas.
A uwielbiam Malleusa, Maleficarum i Spuda, kto by nie chciał mieć takich demonów do ochrony? (a w dodatku znających się na makijażu i modzie?) i nie mogę nie wspomnieć o przystojnym demonie Greysonie :wink:

Filipina

Mnie aż tak nie dobiła ta historia. Dzisiaj ją w końcu przeczytałam rano (może też kwestia 4 godzin snu za mną i godziny 6 rano gdy to czytałam.. xD)
CHociaż chwilami naiwna i zbyt płaska fabuła/ narracja, to jakoś tam to jeszcze wygląda. Na pewno zerknę w drugi tom, ot, chodźby z ciekawości.
Zwłaszcza, że oszczędziła mi autorka jakiś dzikich trójkątów, na które mam chwilowo alergię ;]
No i mam nadzieję, ze dalej jakoś fabuła się sensowniej rozwinie i będzie jednak warto poświęcić temu czas .. ;]

Gość

Ja będę odmieńcem. Mnie się podobała. Dante jako demon, pomysł, rozwiązanie itd. Nie podobała mi się natwomiast druga seria ane - Nieświęte ( a właścieiw nieświetne) itd. - bochaterka i jej niezdecydowanie zyciowe (dwóch facetów) mnie dobijało. narkomanka tez nie jest dla mnie osobą atrakyjną na heroinę. Jedynie co ratowało tą serię w moich oczach to pomysł. Jednakże rzuciłam serią w połowie drugiego tomu.

Scarlett13

Zawsze zastanawiało mnie jak autorka może napisać jedną rewelacyjną serię, a drugą tak spartaczyć.
Czytając „Osobiste demony” nudziłam się. Owszem romans między panią psycholog a demonem był interesujący, ale akcja niezbyt wciągająca. Dopiero końcówka zaczęła być zajmująca. Tajemnica Megan nurtowała i nie mogłam się doczekać jej wyjawienia. Chyba tylko to skłoniło mnie przy trwaniu przy tej książce do końca.
Postacie wykreowane niczego sobie. Język znośny.
Dużo gorsza od „Nieświętych duchów”
I kolejna okładka Amber… Kolejny kwiatek...

Gość

Ja nawet dotrwałam do 3 części. I to ona mnie utwierdziła do końca, że jest to lipa straszliwa, chociaż przesłanki były już wcześniej. Dla mnie główną wadą tej serii jest bohaterka. Jak ona mnie wkurzała... argh Ale w trójce to normalnie przeszła samą siebie.
SPOILER
Nie ma to jak tłumaczyć się z tego, że chciała się bzyknąć z najlepszym przyjacielem swojego faceta, tym że chciała znowu poczuć się kobieca, była zagubiona, zraniona, bla bla bla. Co za stek bzdur. Czy ona jest dziecko, że uważa to za odpowiedzialne zachowanie czy jest dorosłą kobietą? I ta cała sprzeczka zakończona zerwaniem. Czy, chyba w miarę inteligentna, pani psycholog zapomniała, że umawia się z demonem, a nie człowiekiem? Czy tak trudno było okazać mu szacunek i zapytać jak wygląda jego świat, na czym polegają stosunki damsko-męskie, do czego jest zobligowany jako przywódca? Widać wymagało za dużo odwrócenia uwagi od siebie samej.

Nie polecam.

Scarlett13

Zakończyłam tę serię i jestem z siebie dumna.
Zdania o serii nie zmieniłam. Fajny styl literacki, postacie denne i jednowymiarowe. Pomysł na książkę fajny, ale niewykorzystany. Było zwyczajnie nudno.

Gość

A mnie się ta seria podobała. Może to po prostu dlatego, że moja przygoda z romansami paranormalnymi dopiero się zaczyna? Cóż, wiadomo, że między Kenyon a Kane przepaść jest ogromna, ale miło mi się czytało tę serię, lubię ją i możliwe, że z czasem zmienię zdanie na ten temat, ale sentyment na pewno pozostanie Smile

Scarlett13

Zakończyłam te serię z ulgą. Nie była ani przyjemna, ani ciekawa.
Ogólnie rzecz ujmując język jest przyjemny, chociaż niepozbawiony kolokwializmów czyta się go przyjemnie.
Uważam, że autorce zabrało pomysłu. A szkoda, ponieważ sama koncepcja miała potencjał. Szkoda.

Gość

A wiecie że ja to chyba nawet zaczęłam kiedyś czytać... dziwne pamiętam coś w stylu, że jakaś dziewczyna bije się z jakimś demonem w jakiejś kamienicy czy coś, w każdym razie to chyba stary budynek był i że jakiś nóż miała. Pamiętam też że opis tej "walki" był tak straszny że nie dałam rady czytać dalej. straszny czyli nieudolny. Teraz mam pytanie czy to mogło być to czy coś mi się pomieszało? Dobrze byłoby wiedzieć czego nie zaczynać. Tej serii już nie tknę ale wolę wiedzieć czy to o czym napisałam to to czy coś innego co powinno być opatrzone czerwonym mrygającym napisem WARNING!!! ?

Gość

Mnie się podobała, książka na jeden raz, szybko się ją czytało i jeszcze szybciej można zampomnieć co się w niej działo Wink

Mimo wszystko mam zamiar przeczytać dalszy ciąg bo książka lekka i przyjemna, najbardziej podobali mi się trzej bracia no i Grey też jest całkiem zacny ^^

Gość

Właśnie skończyłam czytać pierwszą część i od razu chwyciłam się za drugą. Widać mam trochę odmienny gust, ale naprawdę ta historia mi się podobała, a najbardziej zaskoczyły mnie zdolności parapsychiczne Megan i to chyba one tak mnie przekonały do tej książki, oczywiście nie wspominając o demonie ^^ i bardzo polubiłam panów Brown, trochę mi ta historia przypomina serię Fever, też mamy nieświadomą bohaterkę, która wpada na tajemniczego i seksownego mężczyzną która jej broni. Tak mi się jakoś skojarzyło ;p