Lara Adrian

JustynaFilipek47

Moją ulubioną bohaterką Tess też nie jest, ale za bardzo przyczepiać się do niej także nie mogę ma swoje dobre strony które można jeszcze przełknąć. A co do zbytniego idealizowania bohaterek przez autorkę, faktycznie jest to trochę dziwne i sprawia niecodzienne wrażenie -wręcz niesamowite. I jak napisałaś Shinedown można by pomyśleć że sam anioł wstąpił na ziemię by wcielić się w postać "zwykłej " kobiety której przeznaczeniem jest być Dawczynią Życia któregoś z członków Rasy Very Happy

.

Shinedown

I uratowanie rzecz jasna mężczyzn od "mroku życia".

JustynaFilipek47

O tak, to ich wręcz życiowy cel. W zasadzie po który tom by się nie sięgnęło można przewidzieć że dana bohaterka przywróci sens życia, radość oraz odmieni konkretnego mężczyznę. Takie sytuacje są frustrujące i nieco męczące, choć przyznaję że czyta się takie historie całkiem przyjemnie, to ma się ochotę na jakąś odmianę która byłaby ożywcza dla serii Very Happy

.

Shinedown

Uwielbiam taką wieczną, mroczną miłość, ale zostanę przy dwóch swoich ulubionych częściach Rasy i nie będę wracała do dalszych. Właśnie czytałaś część o Danice??

Tega

Dla mnie najbardziej naciągane było to że, Wojownicy tyle wieków chodzili po tym świecie i tylko dwóch z nich znalazło przez ten czas partnerkę Exclamation

Az tu raptem w ciągu jednego roku (czy coś koło tego) wszyscy znalezli swoje Dawczynie Shocked

Nastąpił jakiś niesamowity urodzaj. Można powiedzieć,że Dawczynie rosły jak przysłowiowe grzyby po deszczu

Shinedown

Też mnie to zdziwiło. Adrian mogła zrobić przeskok czasowy np. kilka lat, a nie kilka tygodni Very Happy

JustynaFilipek47

Tej części o Danice nie przeczytałam, jakoś nie mogłam się zmobilizować by to zrobić- choć parę razy się za nią chciałam zabrać ale ciągle coś innego odwracało moją uwagę. Macie dziewczyny rację że to trochę niecodzienne iż w krótkim czasie wszyscy członkowie Rasy znaleźli swoje partnerki. Ale chyba pisarce chodziło oto by ci mężczyźni dzięki Dawczyniom mogli znaleźć w sobie siłę - nie fizyczną lecz psychiczną i wewnętrzną by walczyć w ostatecznej rozgrywce ze swymi wrogami Very Happy

.

Gość

Mnie tylko dziwiło, że łatwo się uzależniali od krwi, ale mając partnerkę od razu wszystko było ok-a przecież właśnie mając pod ręką krew powinni się uzależniać , a nie odwrotnie.......

Shinedown

W sumie jak się nad tym zastanowić to masz rację. Może gdy już mieli partnerki chęć pożywienia się stawała sie mniejsza, gdyż była obawa o zrobienia krzywdy takiej kobietce Smile

JustynaFilipek47

Wydaje mi się Shinedown że masz rację. Pewnie faktycznie gdy wojownicy Rasy znaleźli już swe partnerki uzyskali wewnętrzny spokój przez co żądza krwi znikła, a ponadto wbrew nagłemu rozmnożeniu Dawczyń Życia nie tak łatwo znaleźć tą konkretną do której mocniej zabiłoby serce Very Happy

.

Gość

Niby tak , Very Happy

Shinedown

Jesteśmy niesamowite! To już kolejna seria/książka, której zrobiłyśmy psychoanalizę Very Happy

Trzeba się nie długo zabrać za Nocnych Łowców Very Happy

JustynaFilipek47

Oczywiście, ich też musimy rozebrać na tzw. części pierwsze i zgłębić każdy ich szczegół Laughing

.

Shinedown

Będzie duuużo pracy Very Happy

JustynaFilipek47

O tak!. Tych tomów podobnie jak " Rasy Środka Nocy", też trochę jest i będzie z czego wybierać przy ich rozwarstwianiu :wink:

.