Elfy - charakterystyka

Gość

Nie wiem czy ktoś oprócz mnie zauważył ,ale każdy elf na jakiego trafię ma skośnie uszy ! To już klasyka.
Ponoć cechowanie wampira odbijało się na elfach.
Piękni i nieśmiertelni. W strojach z innej epoki, a w ręku łuk i kołczan.
Cera, o której marzy każda nastolatka.
Zamieszkują piękne przestrzenie i lasy.
A jakie jest wasze zdanie na ten temat?

Gość

Jeżeli cos powtarza sie wielokrotnie to z czasem uznawane jest to za prawdę. Smile

I tak jest min. z Elfami. Gro autorów opowiadań o tych Istotach tak właśnie je przedstawia więc przyjeliśmy to za pewnik. Jeśli którys z autorów zechce się z tego kanonu wycofać nie zyska "wiarygodności" opowiadania. Smile

Gość

Temat rzeka, poruszający przynajmniej kilka kwestii.

Po pierwsze, należałoby powiedzieć, skąd w ogóle elfy się wzięły.

A wzięły się z Tolkiena, który z kolei stworzył je opierając się (ale nie kopiując i nie przenosząc niczego wprost) na mitologii ludów germańskich i celtyckich.
Najpopularniejszy wizerunek elfa - smukłej, nieco androgynicznej istoty w większym lub mniejszym stopniu obdarzonej magią, długie uszy, długie włosy, mistrzowskie zdolności łucznicze, szarozielone ciuszki i życie w lesie w pewnej separacji od ludzi i ich spraw - to wszystko robota Tolkiena. A przede wszystkim to Tolkien wpoił nam przekonanie, że elfy są dobre, przyjazne i pomocne.
Takie elfy przez długie lata mnożyły się na kartach powieści fantasy.

Obecnie przeżywamy renesans "elfów" (cudzysłów uzasadniony, bo nazwę "elf" też stworzył Tolkien) bliższych celtyckiemu pierwowzorowi, które nazywa się w Polsce - o zgrozo! - wróżkami. I to nam znów zaciemnia obraz, bo jak słyszę "wróżka" to mam przed oczami słodkiego, disneyowskiego Dzwoneczka, a to gruba pomyłka.

Fey czy też fae - jak nazywane są w swej ojczyźnie, Wielkiej Brytanii - niewiele mają wspólnego zarówno z Dzwoneczkiem jak i z elfami Tolkiena. Poza zewnętrznym pięknem - choć należy zaznaczyć, że w celtyckich mitach ich uroda przedstawiana jest jako zmysłowa i seksualna, a nie eteryczna i niemal bezpłciowa. Jednak prócz pięknych, są też fae pokraczne, potworne i zdeformowane - często maskujące tylko swoją prawdziwą brzydotę przy pomocy magii.
Fey w żadnym wypadku nie są też dobre i miłe. Mogą być przychylne, a nawet pomocne ludziom - najczęściej wtedy, gdy zostaną przekupione lub obdarowane - ale ufanie im nigdy nie kończy się dobrze. Powszechne kest przekonanie, że fey nie kłamią - ale też wiadomo, że są mistrzami w odwracaniu kota ogonem i przekręcaniu sensu zawieranych umów.
Najczęściej uważa się, że dzielą się na dwa Dwory: Seelie, zwany też Świetlistym Dworem, czy Dworem Lata i Useelie, Mroczny Dwór, Dwór Zimy. Członkowie Świetlistego Dworu są bardziej skłonni pomagać ludziom natomiast ci należący do Unseelie będa szkodzić ludziom dla samej przyjemności czynienia innym krzywdy.
Fey mocno związane są z naturą, co przejawia się m.in. w seksualnym wymiarze ich magii (znane są z uwodzenia ludzi), a także fakcie, że często łączone są z konkretnym jeziorem, rzeką, polaną czy drzewem, nad którym mają sprawować opiekę.
Fey kochają też piękno i sztukę, a w szczególności muzykę.