Stacia Kane Osobiste demony

Gość

Mam nadzieję że się nie zawiedziesz Wink

ja już powoli kończę drugą część, muszę przyznać że rzeczywiście autorka ma problem z opisem scen walk, mam wrażenie jakby szybko je opisywała żeby przejść dalej do problemów Megan i jej relacji z Greysonem Smile

ja za walkami za bardzo nie przepadam więc mi to pasuje ;P A sam Grey bardzo mi przypomina Barronsa, może to tylko moje odczucie ale przekonasz się sama Very Happy

daria

Osobiste demony przeczytane

Książka ta jest momentami chaotyczna i niedopracowana, nie tak szczegółowa i głęboka jak moja ukochana druga seria Pani Kane. Czytałam bez porywów serca czy zawirowań emocjonalnych. Mimo to spędziłam z nią czas bardzo chętnie, z zainteresowaniem i już sięgnęłam po kontynuację.

Drugi tom przeczytany

Nadal dostrzegam błędy autorki, to jej nagminne przerywanie dobrych scen i bez zakończenia zaczynanie następnych. Ale już mnie to nie razi. Bardzo wciągnęła mnie historia opowiadana w tej serii. Zawsze uważałam, że bardzo ważna jest dla mnie moja sympatia do bohaterów. Jeśli ich uwielbiam to nawet niedociągnięcia fabuły przestają być istotne, a tu postacie zdecydowanie trafiły do mojego serducha Smile

gosiuloch

Początek książki mi się podobał, może tak do połowy było dobrze, ale idąc coraz dalej było mi naprawdę ciężko czytać. Jak dla mnie, to nie było wystarczająco dużo ciekawych wątków, żebym miała ochotę sięgnąć po 2 część. Książka ogólnie mnie nie zachwyciła Sad

Gość

A mi się ta seria podobała, może dlatego że była ona jedną z pierwszych które czytałam w tej tematyce wydanych oficjalnie Wink

Czytałam ją dla głównych bohaterów, bo jakoś sama historia to może nie była za bardzo wciągająca Smile

Miło wspominam tę serię Smile

Ambitna to ona nie była ale przynajmniej mogłam się pośmiać z ich niektórych absurdów Wink

Gość

z doświadczenia wiem, że są gusta i guściki. Mam parę książek których nigdy nie doczytałam do końca chociaż inni wychwalali je pod niebiosa. Opisaną tu historię czytałam. Kiedyś. dawno temu. I nie było to coś do czego bym wróciła. Uwielbiam motyw demonów, więc jak coś mi w ich przedstawieniu nie pasuje to od razu zniechęcam się do lektury. Nie pamiętam już dokładnie co, mi przeszkadzało w tym konkretnym przypadku. Ale książki na pewno nie dokończyłam i jakoś mnie później do niej nie ciągnęło.

Ewaedyta

Zgadzam się w 100 procentach z opinią agata_b30! Przeczytałam te serię na początku mojej przygody z paranormal i bardzo mnie rozbawiła. Czytało się lekko, szybko i rzeczywiście można się było pośmiać. Seria z tych które po przeczytaniu nie skłania cię do żadnych refleksji i nie pozostawia śladu. Ktoś wcześniej porównał ją z Fever i postacią Barronsa ale ja uważam że nie mają absolutnie nic wspólnego, nie mówiąc już o poziomie... Jednak mam do niej sentyment ponieważ dzięki niej rozpoczęłam przygodę z tym cudownym gatunkiem!

szaga

Czytałam tą serię i osobiście mi się podobała. Nawet przeczytałam ją kilka razy. Nie jest faktycznie wysokich lotów ale czasem coś lekkiego z happy endem poprawia humor. Poza tym 5 lat temu to się wręcz rzucałam na każdą tego typu pozycję.

myfascinatingbooks

Czytałam tą trylogię jakiś czas temu. Wtedy odniosłam pozytywne wrażenie.
Osobiście, nie przypomina mi Fever, a Greyson nie do końca przypomina Barronsa (no może po za łajdactwem i przebiegłością jako, że zazwyczaj ma więcej niż jeden ukryty motyw). Według mnie główna bohaterka wcale nie jest taka naiwna, najzwyklej na początku nie zna świata demonów.
Co mi się podobało w całej trylogii:
- związek Megan z Greysonem i jego rozwój, przede wszystkim przedstawiony w niebanalny sposób (nie mówią sobie pustych słów; Greyson zawsze stara się pomagać Megan; daje jej też możliwość dokonywania własnego wyboru dot. zmiany w demona),
- humor sytuacyjny (jak na przykład 3 demony ochronne robiące Megan make-up),
- stopniowa zmiana podejścia Megan do demonów osobistych, rozwój jej postaci.

Ponadto czytając nie zauważyłam skróconych opisów walki w jakiś drastyczny, czy rażący sposób. Najzwyklej warsztat pisarski autorki albo tłumaczenia (za które jestem wdzięczna - co należy podkreślić) nie jest idealny.

Nie jest to książka genialna, ani bardzo dobra, ale fajnie ją się czyta. Z nie najgorszą akcją, w ciekawym demonicznym świecie (trochę przewartościowującym dobro i zło) i z dość oryginalnym wątkiem romantycznym stanowi niezłą lekturę.

szaga

Ewaedyta

Ha,ha, Szaga u mnie to samo. Ja mną straszną słabość do Lexa i pierwszą częścią byłam zachwycona. Ale jak zobaczyłam jaki jest wybór Chess w dalszych częściach, to nie byłam już taka zachwycona...
Jak wcześniej pisałam, mnie Trylogia o pani psycholog podobała się i można ją szybko przeczytać i trochę się przy tym pośmiać.

myfascinatingbooks

Dokładnie. Też się pośmiałam. Książka z niezłym wątkiem romantycznym i napisana z humorem. Dlatego polecam ją innym Very Happy