Zapisk nazwisk obcych na jęz. polski

Gość

Mam nadzieję, że przyda się taka mała ściągawka z zasad pisania nie-polskich nazwisk Wink

Poniżej krótkie zasady, gdybyście spotkały jakąś trudność z odmianą na polski nazwiska, które spotkacie w książce, wrzucajcie tutaj, a wspólnie spróbujemy rozwiązać ten problem.

Informacja ogólna:
Nazwiska obce pisane „łacinką” zapisujemy w ich formie oryginalnej.
- W wersji staranniejszej można zachować znaki dodatkowe nad lub pod literami np. François,
- W wrsji popularniejszej znaki te możemy pominąć, np. Francois

Formy inne niż mianownikowe:
Nazwiska obce, które się w polszczyźnie odmieniają, w przypadkach innych niż mianownik są zapisywane z apostrofem poprzedzającym końcówkę albo bez apostrofu.
Oto tabelka, która pokaże te zasady.

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

źródło: Język Polski, Poradnik Profesora Andrzeja Markowskiego,(2003)

Filipina

Zasady pisowni nazwisk angielskich wg. PWN

Zapisując nazwiska angielskie i francuskie, zachowujemy ortografię oryginału, np. Hillary, Purcell, Reagan, Dumas, Poussin, de Gaulle. Istnieje nieliczna grupa nazwisk, które mają wariantywną pisownię — oryginalną lub spolszczoną: Shakespeare — Szekspir, Washington — Waszyngton, Voltaire — Wolter, Molière — Molier, Rousseau — Russo, Balzac — Balzak, Chopin — Szopen oraz Montesquieu — Monteskiusz i Descartes — Kartezjusz (w dwu ostatnich wypadkach spolszczono łacińską formę nazwisk).

Gość

W odniesieniu do imion obcych żeńskich stosujemy następujące zasady:
a) Odmieniają się wszystkie imiona żeńskie zakończone na samogłoskę -a, np. Ornella (-lli, -llę), Martha (-rcie, -rthę), Linda (-dzie, -dę), Cynthia (-thii, -thię), Virginia (-nii, -nię).

Pozostałe imiona żeńskie nie odmieniają się, np. Sally, Alice, Jacqueline, Margaret, Michelle, Shirley

Gość

Na tej stronce znajdziecie ćwiczenia, które ugruntują zebrane wiadomości o odmianie imion i nazwisk obcego pochodzenia.

[link widoczny dla zalogowanych]

Gość

Nazwiska (i męskie i żeńskie) zakończone na <b>-u nie odmieniają się</b>. Sprawa dotyczy głównie nazwisk francuskich. A dlaczego? Gdyż w języku polskim po prostu nie ma do tego wzoru odmiany - nie istnieje rzeczownik zakończony na -u.