Co Was wkurza w paranormal romance....

Gość · Wysłany: Śro 8:36, 28 Mar 2012 Temat postu:

Gdy byłam "świeżą " czytelniczką paranormal denerwowało mnie że narzekacie bo podobały mi się wszystkie przeczytane książki i myślałam że nie będzie takich które mnie odrzucą lub będą denerwować.I przyznaję myliłam się!Rzeczywiście dziewczyny macie rację są książki które w połowie odrzucałam bo cholernie mnie nudziły .A to co mnie wkurza w paranormal romansach czy zwykłych romansach to te wahania bohaterek,ich opór przed uczuciem,ich przemyślenia i nagłe wycofywanie się choć mają miłość na wyciągnięcie ręki.Wiem że bez tego nie byłoby fabuły romansu ale to czasem takie denerwujące.Aż by się chciało powiedzieć tak jak w "Klątwie tygrysa" -zamknij się wreszcie i pocałuj go!!!

Gość

Cóż.. przede wszystkim to schematyczność i powtarzalność - prawdę mówiąc cykle PR różnią się od siebie tylko imionami bohaterów/rodzajem/wrogami - przez ostatnie hmm pół roku przeczytałam praktycznie wszystkie cykle PR które są w księgarniach i na pewnym gryzoniu ( Wink

) i szczerze mówiąc bohaterowie między cyklami mi się po prostu mylą! Nie wiem czy to kwestia przeładowania mojego biednego mózgu, czy też kopiowania autorów od siebie ;| Aż wstyd się przyznawać, ale wątpię żeby problem dotyczył mojej pamięci, sklerozy ani demencji (mimo dość zaawansowanego wieku) u mnie nie stwierdzono, póki co Wink

Gość

Schematyczność, niestety, jest cechą tego gatunku. Ale warto czytać dla tych perełek, które wnoszą coś nowego, moim zdaniem.

Jeszcze się nie wypowiadałam, więc napisze, co mnie irytuje.
Przede wszystkim – słabe bohaterki. Te niedocenione, na siłę, bo oczywiście są piękne i idealne, ale same w to nie mogą uwierzyć, bo nie pasuje do historii, które nagle po dwudziestu latach swojego życia dostają lustro do ręki i się rozpadają. K'mon!
Drugim dużym problemem jest, dla mnie, "naprawianie" silnych męskich kreacji. Bo każdy bad boy tak naprawdę jest wrażliwym, skrzywdzonym chłopcem. Sirjusli?! Heeeeh, to o tyle irytujące, że nagle w połowie dziełka mam wrażenie, że czytam zupełnie inną książeczkę i nie jestem pewna, czy chcę wiedzieć jak się skończy, wystarczy mi już wiadomość, ŻE się skończy.

Umieram też z każdym happy endem, ale to już ryzyko, na które ciężko narzekać.

Gość

Myślę że to ma związek z tym że my kobiety czujemy (nie)zdrowy pociąg do bad boyów i zawsze mamy wielką nadzieję że ten wyśniony bad boy dla nas się zmieni w przytulaśnego pantofelka Very Happy

Szkoda tylko że w życiu nie jest tak pięknie jak w książkach... Wink

Gość

Nie rozumiem. Drugiej części - pociąg do bad boyów jest chyba zdeterminowany biologicznie, ale po co go reformować? Popaprzemy go jak plastelinę i potem już nei będzie taki badboyowaty i szekszi oO'

Scarlett13

Gość

teya - po prostu taka natura kobiety no i tyle Smile

I jak zauważyła Scarlett to ciężko by było z taki niezreformowanym bad boyem w życiu codziennym z niewiernością itd... Szkoda tylko że w rzeczywistym świecie zreformowanie bad boya to syzyfowa praca Neutral

Gość

Scarlett – nie mogę się wymieniać wypowiadać na temat Bonesa, ale Curran? On nadal jest bad boyem, zmiana zwyczajów łóżkowych i zauważenie kogoś poza nim samym w ogóle jego upartego tyłka nie przerzeźbiło. I to uważam za postęp. Zrozumiałaś mnie chyba źle trochę. Modyfikacja bohaterów i dorastanie jest ok, mnie irytuje ta część, kiedy trwale psują dobrą męską postać. Lew jest szekszi i na razie będzie oO'

Scarlett13

Ja i tak uważam, że zmiana zwyczajów łóżkowych oraz zwiększona opiekuńczość, zaborczość dzieje się pod wpływem postaci kobiecej w książkach. Dlatego też uważam, że to przeobrażenie bad boy'ów w romansach następuje i następować musi.
Jeśli postać męska zostaje zniszczona - słaba książka.

Gość

Gość

Mnie denerwuje schematyczność niektórych serii :-)

maedleyn

Gość

Przeczytałam cały wątek i zgadzam się ze wszystkim, co zostało napisane.
Irytujące jest, że w tydzień po przeczytaniu książki nie mogę sobie przypomnieć o czym była, bo fabuła zlała mi się z fabułą innych podobnych pozycji.
Jest kilka chlubnych wyjątków, przy czym rzeczywiście to bardziej urban fantasy niż romans.
Niekonsekwencje w postępowaniu bohaterów rażą mnie niezmiernie.
Ale najbardziej, NAJBARDZIEJ wkurza mnie, jeszcze nie wspomniany, schemat znajdowania jednego, jedynego słusznego partnera na życie całe i nawet wszystkie życia po życiu. Obecny wszędzie - bo i wampiry i wilkołaki i smoki i wszelkie inne zmienne gatunki i czarownice i wróżki. Ciężko znaleźć taki paranormal, gdzie nie ma miłości do grobowej deski wymuszonej odgórnie. Bo jak już pani spotka pana i pokochają się, że och i ach, to oczywiście on jej nigdy przenigdy nie zdradzi. A dlaczego? No przecież nie z tej miłości wielkiej tylko dlatego, że albo zemrze mu się śmiercią tragiczną, albo zostanie eunuchem, albo separacja spowoduje ból fizyczny, albo go opuszczą moce, albo zwariuje, itp, itd, itp...
Pójście na łatwiznę i jazda po najmniejszej linii oporu.
Ja rozumiem happy end, ale może chociaż trochę pracy nad związkiem? Jakiś wysiłek minimalny?
Lubię Kenyon, nawet bardzo, mimo wszelkich schematów. Przełknęłam zwierzołowców, ale sposób w jaki uwolniła Acherona od Artemidy... Przez wszystkie te tomy marzyłam, żeby ktoś dokopał suce i kiedy to się stało przeżyłam spory zawód. Bo czy nie ciekawiej byłoby obserwować, jak Tori poradzi sobie z tym, że Acheron jest przez boginię manipulowany, że nie może się od niej uwolnić, bo po prostu jeść coś musi. Całe pole do zazdrości, kompromisów, budowania zaufania. A tu bęc! Śliczniusie rozwiązanie podane na tacy, nawet kłopot z oddawaniem dusz pozostałym łowcom nie jest kłopotem bo Nick gładko wskoczył w rolę. Tyle mozliwości a tu od razu pozamiatane...
Ale i tak czytam

Embarassed

attra

Hej,
Przeczytałam caly temat i zgadzam sie z Wami. Co mnie najbardziej wkurza? Będzie w punktach...
1. Z dobrej powieści od razu robi sie mniej dobra seria. No nie mogę, dlaczego nie można histori zakonczyć na jednym dobrym tomie, tylko od razu dorabiać kolejne?
2. W opisach cieżko wyczuć do jakiej grupy wiekowej dana pozycja jest kierowana, przez co mozna sie mocno rozczarować
3. Każdy głowny bohater od razu jest geniuszem i mistrzem seksu! Który w dodatku zawsze staje na wysokosci zadania, 24h na dobę...
4. Powielanie schematów, smutne ale na fali popularności pisarze wogóle nie wysilają sie jeśli chodzi o coś nowego i świeżego...

To takie moje główne zarzuty, dlatego PR dawkuję sobie ostrożnie, przeplatane innymmi rozajami literatury, nawet jeśli to są seria (których staram sie unikać)

gosiuloch

To naprawdę przykre, ale mam takie same uczucia względem PR jak wy wszyscy. Ostatnio dochodzę do takich momentów, że nie mogę się skupić na książce, którą czytam, zawieszam się i myślę o tym gdzie czytałam coś podobnego jak to, co mam w ręce.
Poza tym, bo nie wiem czy ktoś o tym pisał, ale jednak są takie książki, w których w ogóle nie ma fabuły, a najciekawsze co w nich jest to opis i tu mam na myśli pozycje opierające się na seksie ( głównie). Rozumiem, że fajnie jest przeczytać kilka takich scen, ale co 5 strona to jest przytłaczające i staje się nudne, w dodatku jak jest to już któraś taka książka czytana z rzędu.

Poza tym podstawowo nie znoszę, a raczej nienawidzę książek, w których główna bohaterka ma naprawdę fajny ostry charakterek pokazany oczywiście na początku książki, a pod koniec biedaczka zachowuje się prawie jak mysz pod miotłą - albo się nie odzywa zawstydzona, albo traci całą swoją pewność siebie Sad